اساساً سه مدل آب بطری موجود هست :
۱ ) آب معدنی ارگانیک :
این گونه آب بایستی از یک مرجع زیرزمینی و محفوظ از هرگونه آلودگی بوده و به وسیله مقامات مسئول , تصویب شده باشد . استانداردهای متفاوت میکروب‌شناسی را دارا باشد و به صورت مداوم آزمایش شود . هیچ‌گونه فعالیت دیگری به غیر از تصفیه با دی اکسید کربن یا این که تصفیه معمولی روی آن انجام نشود و در به عبارتی منشاء آب مربوطه , درون بطری ریخته شود . به علاوه این آب بایستی دارنده ترکیبات یگانه شیمیایی باشد . آب‌های معدنی ارگانیک در مقایسه با اشکال دیگر آب‌های بطری , دارنده بهترین کیفیت می باشند .
۲ ) آب چشمه :
از یک منشا زیرزمینی مشخص و معلوم می آید . این آب هم بایستی در به عبارتی محل , داخل بطری ریخته شده و با استانداردهای شیمیایی و میکروب‌شناسی سازگار باشد . صرفا عملی که قادر است روی این آب انجام شود , تصفیه با دی اکسید کربن یا این که تصفیه معمولی است , لزومی ندارد که آب چشمه , ترکیبات شیمیایی مختص داشته باشد و یا این که قبلی از این که وارد بازار شود , به وسیله مقامات مسئول , شناسایی و ثبت شود .
۳ ) آب شرب :
به هر آبی که درون بطری ریخته شده باشد گفته می گردد . شاید از هر منشاء آبی باشد و حتی این منشاء , زیرزمینی نیز نباشد , چه بسا می تواند از آب‌های معمول لوله کشی بوده و یا این که از منشاء مهم بوسیله تانکر به کارگاه پرکننده بطری فرستاده شود . احتمالا روی این آب , اعمالی از قبیل تغییر و تحول ترکیبات شیمیایی یا این که کاهش تعداد میکروب‌ها را انجام دهند ; چه بسا بعضی از کارخانه‌ها به منظور اینکه مزه این آب مشابه آب چشمه معدنی شود , نمک معدنی به آن بیشتر می کنند .
مصرف مستمر آب معدنی , زیان آور است
با وجود املاح معدنی در آب‌های معدنی , کارشناسان مصرف مستمر این گونه آب را مطلوب نمی‌دانند . در بعضی مورد ها , به خصوص برای کسانی که در نواحی کلیه , مثانه و مجاری متفاوت بدن , مستعد سنگ‌سازی می باشند , مصرف همیشگی آب معدنی پیشنهاد نمی شود , چون سنگ‌سازی بدن به جهت غلظت املاح , تسریع می گردد . در بعضی مورد ها , مخصوصا برای کسانی که در نواحی کلیه , مثانه و مجاری متفاوت بدن , مستعد سنگ‌سازی می باشند , مصرف دائمی آب معدنی پیشنهاد نمی شود , چون سنگ‌سازی بدن به دلیل غلظت املاح , تسریع می شود .
همینطور می بایست دقت داشت که در آب لوله کشی نیز بعضی املاح موجود هست که اندازه آن کمتر است , به عنوان مثال , در هر لیتر آب لوله کشی , حدود دو میلی لیتر فلوراید موجود هست و درصورتی که بخواهید فلوراید بیشتری مصرف نمائید , می توانید آن را از روش مصرف نمک , بعضی از تولید ها لبنی و مواد دیگر تأمین نمائید .
ولی ایراد اینجاست که بعضی اشخاص تصور می کنند مصرف مستمر آب معدنی خوب تر است , درصورتی که که اندازه دقیق املاح جانور در این‌گونه آب‌ها معلوم نیست و احتمالا سودجویی‌هایی رخ دهد . کارشناسان , مصرف آب معدنی را در بعضی شرایط , علی الخصوص در زمانی که از کیفیت آب مطمئن نیستید و یا این که در مسافرت می باشید , پیشنهاد می نمایند . مصرف آب معدنی و پوسیدگی دندان کودکان
محققان هشدار دادند که مصرف آب معدنی , منجر پوسیدگی دندان کودکان می گردد . کم بودن عنصر فلوراید در آب‌هایی که در بطری‌های بسته‌بندی شده عرضه می گردد , در مقایسه با آب لوله‌کشی , زمینه‌ساز پوسیدگی دندان در کودکان است .
طی تحقیقاتی , اندازه دریافت فلوراید در کودکانی که آب‌های بسته‌بندی شده می‌خوردند , ۲۶ تا ۴۸ درصد کمتر از مقدار این عنصر در مصرف‌کنندگان آب‌های لوله‌کشی است . فلوراید از پوسیدگی دندان‌ها پیشگیری می نماید . مصرف آب‌های حاوی فلوراید یا این که آب لوله‌کشی و آموزش مسواک زدن درست به کودکان , در نگهداری سالم دندان‌های آنان , تأثیر چشمگیری داراست .
